درباره تومور طناب نخاعی چه می دانید؟

درباره تومور طناب نخاعی چه می دانید؟

تومور نخاع روی اعصاب موجود در قسمت نخاع تأثیر می گذارد و منجر به بروز درد، مشکلات عصبی و حتی فلج بدن فرد بیمار می شود.

تومور نخاع، زندگی بیمار را تهدید می کند و می تواند باعث معلولیت دائمی او شود.

تومور طناب‌ نخاعی‌ عبارت‌ است‌ از رشدی‌ غیرطبیعی‌ که‌ طناب‌ نخاعی‌ با ریشه‌های‌ عصبی‌ آن‌ را تحت‌ فشار قرار می‌دهد. این‌ رشد می تواند خوش‌خیم‌ یا بدخیم‌ باشد ولی‌ یک‌ تومور غیربدخیم‌ در صورتی‌ که‌ به‌ طور مناسبی‌ درمان‌ نشود، ممکن‌ است‌ به‌ اندازه‌ یک‌ تومور بدخیم‌، ناتوان‌کننده‌ باشد.

اگرچه درد پشت و کمر شایع ترین علامت تومور نخاع است، ولی کمر درد همچنین یکی از مشکلات شایع در افرادی است که تومور نخاع ندارند. در حقیقت، بیشتر کمردردها در اثر تومور نخاع ایجاد نمی شوند.

علائم تومور نخاع بستگی به محل و نوع آن دارد، به خصوص وقتی که تومور روی طناب نخاع و یا ریشه اعصاب، رگ های خونی یا استخوان های موجود در ستون فقرات رشد می کند و تأثیر می گذارد.

• درد پشت و کمر که اغلب به سایر قسمت های بدن کشیده می شود.
• بی حسی یا ضعف عضلات به خصوص در ناحیه دست ها و پاها
• به سختی راه رفتن که گاهی اوقات باعث افتادن فرد می شود
• کاهش حساسیت به درد، گرما و سرما
• کاهش عملکرد روده و مثانه (بی اختیاری ادرار و مدفوع)
• فلج بدن که بسته به اعصاب تحت فشار در اثر رشد تومور، با شدت های مختلف و در قسمت های مختلفی از بدن رخ می دهد.

پیشگیری از این بیماری

• از آنجا که‌ تومورهای‌ طناب‌ نخاعی‌ بیشتر از گسترش‌ سرطان‌ ناشی‌ می‌شوند، مراقب‌ علایم‌ اولیه‌ سرطان‌ در سایر اعضا باشید.
• برای‌ کاهش‌ احتمال‌ سرطان‌ دستگاه‌ گوارش‌ یک‌ رژیم‌ غذایی‌ پرفیبر میل‌ کنید.
• سیگار نکشید.
• مراقبت‌ بزرگی‌ غده‌ تیرویید باشید.
• در مورد مردان‌ بالای‌ ۴۵ سال‌، همراه‌ با معاینه‌ فیزیکی‌ سالانه‌، معاینه‌ پروستات‌ را نیز درخواست‌ کنید.
• در مورد زنان‌، معاینه‌ پستان‌ توسط‌ خود شخص‌ را انجام‌ دهید.

برای دیدن مطالب بیشتر کافیست کلیک کنید

التهاب زبان یا گلوسیت چیست؟

التهاب زبان یا گلوسیت چیست؟

شایع ترین بیماری مرتبط با زبان، التهاب زبان یا گلوسیت‌ (Glossitis) نامیده می شود.
التهاب‌ حاد یا مزمن‌ زبان‌ در اثر دلایل گوناگون که گاهی‌ مسری‌ است‌ منتقل می شود.
التهاب زبان یک بیماری سرطانی‌ نمی‌باشد. زبان‌ متورم‌ با رنگ‌ قرمز روشن‌، زخم‌ متورم‌ با رنگ‌ قرمز روشن‌،
مویی‌شکل‌ شدن‌ زبان‌، گاهی‌ همراه‌ با سطحی‌ سیاه‌ و قرمز شدن‌ نوک‌ و گوشه‌های‌ زبان‌ از نشانه های بیماری التهاب زبان می باشد.

علل التهاب زبان

• داشتن حساسیت و آلرژی به خمیردندان، دهان شویه، خوشبوکننده دهان، رنگ آبنبات،
  پلاستیک دندان مصنوعی و یا نگهدارنده دندان مصنوعی و یا برخی از داروهای فشار خون
• خشکی دهان، هنگامی که غدد تولید کننده بزاق از بین بروند (سندروم شوگرن)
• عفونت به باکتری و یا ویروس (تبخال دهانی)
• آسیب ناشی از سوختگی، لبه های ناهموار دندان ها و آسیب های دندان پزشکی و یا ضربه های دیگر
• کم شدن میزان آهن و یا برخی ویتامین های گروه B مثل کمبود ویتامین B12، B6 و B9 (فولات)
• اضطراب و افسردگی
• بیماری های پوستی از قبیل: لیکن پلان دهانی، اریتما، آفت، پمفیگوس ولگاریس، سیفلیس و غیره
• تنباکو، الکل، غذاهای داغ، ادویه جات و غیره
• عفونت قارچی دهان
• پروتز دندان که باعث فشار بر لثه ها می شود – استفاده بیش از حد از مسواک و یا نخ دندان
• مصرف زیاد نوشیدنی های اسیدی

عوامل تشدید کننده بیماری

• سیگار کشیدن
• مواجهه‌ شیمیایی‌ یا محیطی‌ با مواد شیمیایی‌ تحریک‌کننده‌ یا خورنده
• الکلیسم‌ و تغذیه‌ نامناسب‌ به‌ ویژه‌ کمبود ویتامین‌ها
• اضطراب‌ یا افسردگی‌
• بیماری دیابت‌ شیرین‌

علائم بیماری التهاب زبان

• سخت جویدن و بلعیدن غذا و حرف زدن
• نرمی سطح زبان، زخم و نازک شدن آن
• تغییر رنگ زبان، اگر رنگ زبان بی رنگ باشد، به علت کم خونی کشنده رخ داده است.
  اگر رنگ زبان قرمز پررنگ باشد، به علت کمبود ویتامین های گروه ب رخ داده است.
• ورم زبان، احساس سوزش در دهان و نوک زبان
• احساس خشکی در دهان، کاهش بزاق و کاهش بهداشت دهان
• افزایش تشنگی
• گلودرد و از دست دادن حس چشایی

غذاهای‌ تحریک‌کننده‌ التهاب زبان شامل‌ شکلات‌، مرکبات‌، غذاهای‌ اسیدی‌ (سرکه‌ و ترشی‌جات‌)،
آجیل‌ شور یا چیپس‌ سیب‌ زمینی‌ می باشند که تا حد امکان از آن استفاده نشود.

روزانه‌ ۳ بار یا بیشتر دهان‌ خود را با محلول‌ نمک‌ (نصف‌ قاشق‌ چایخوری‌ در ۲۵۰ سی‌سی‌ آب‌ معادل‌ یک‌ بطری‌ نوشابه‌) بشویید.

اگر التهاب‌ زبان‌، ناشی‌ از یک‌ دندان‌ یا دندان‌ مصنوعی‌ خراب‌ باشد به دندانپزشک‌ مراجعه کنید.

برای دیدن مطالب بیشتر کافیست کلیک کنید

علائم شکستگی دنده

علائم شکستگی دنده

از بین ۱۲ جفت دنده موجود در بدن انسان امکان وجود شکستگی در هر یک از آنها وجود دارد.

یکی از شایعترین علت شکستگی دنده، وارد آمدن ضربه مستقیم به دنده است
ولی در تصادفات جاده‌ای و نیز در سقوط از ارتفاع، شکستگی‌های متعدد دنده‌ها علامت شایعی است.
۱۰ درصد بیمارانی که دچار ضرب‌دیدگی قفسه سینه هستند، دچار شکستگی دنده می‌شوند.
شایعترین منطقه شکستگی‌ها بین دنده‌های ۴ الی ۱۰ اتفاق می‌افتد و شکستگی دنده‌های اول و دوم نادر است
و فقط در تصادفات و یا سقوط از ارتفاع دیده می‌شود.
جالب است بدانید در کودکان و نوجوانان به دلیل نرم بودن قوام استخوان، شکستگی دنده نادر است
ولی در سنین بالا و بخصوص افراد مسن این شکستگی شایع بوده و پوکی استخوان به این امر کمک می‌کند.

یکی دیگر از عوامل کمک کننده به شکستگی دنده می‌توان به وجود بیماری‌های ضمیمه‌ای در دنده‌ها مانند پوکی استخوان،
تومورها و بیماری‌های روماتیسمی اشاره کرد.

درد مهمترین علامت است و با تنفس و یا سرفه تشدید می‌گردد.
خون‌مردگی و خونریزی زیر جلدی نیز ممکنست در موضع شکستگی دیده شود.
در مواردی که چندین دنده شکسته است علائم تنفسی شدید است و بیمار قادر به تنفس کامل نبوده و با تنگی نفس و احساس خفگی همراه است.

آزمایشات لازم برای تشخیص شکستگی دنده ها

• عکسبرداری از دنده ها
• اشعه ایکس وسیله خوبی برای نشان دادن استخوان هاست،
  اما اغلب اوقات اشعه ایکس استخوان تازه شکسته و خصوصا ترک استخوان را نشان نمی دهد.
  اشعه ایکس برای تشخیص کولاپس (جمع شدن) ریه نیز مفید است.
• سی تی اسکن
  اغلب اوقات شکستگی دنده هایی را که با اشعه ایکس معلوم نشده اند، می توان با سی تی اسکن دید.
  همانطور که میدانید آسیب بافت های نرم و رگ های خونی نیز در سی تی اسکن راحت تر دیده می شوند.
• MRI
  از ام آر آی برای مشاهده بافت های نرم و اندام های اطراف دنده ها مثل ریه ها استفاده می شود
  تا مشخص شود که آیا آسیبی به این قسمت های بدن وارد شده است یا نه.
• اسکن استخوان ها
  این روش برای مشاهده شکستگی های ناشی از فشار مناسب است.
  شکستگی های ناشی از فشار یعنی اینکه استخوان در اثر ضربات مکرر مثل فشار طولانی مدت قفسه سینه به علت سرفه، ترک بر می دارد.
  در اسکن استخوان، مقادیر کمی از یک ماده رادیو اکتیو به داخل جریان خون تزریق می شود.
  این ماده در استخوان ها جمع می شود، به خصوص جاهایی که استخوان در حال ترمیم است.

برای دیدن مطالب بیشتر کافیست کلیک کنید

پنومونی یا عفونت ریه در کودکان

عفونت ریه در کودکان

التهاب بافت ریه که یک یا دو طرف قفسه سینه را درگیر می کند و ومعمولا در اثر عفونت ایجاد می شود پنومونی یا عفونت ریه نامیده می شود.
که در اثر ارگانیسم‌های مختلفی شامل ویروس‌ها، باکتری‌ها، قارچ‌ها و انگل‌ها ایجاد می‌شود.
علائم بیماری

    عفونت ریه بسته به عامل ایجاد کننده می تواند علائم مختلفی داشته باشد. تب، درد قفسه سینه، سرفه،
    کاهش اشتها و ضعف از علائم اصلی بیماری هستند.
    سرفه در ابتدا ممکن است خشک باشد اما یک تا ۲ روز بعد سرفه همراه با خلط خواهد شد.
    خلط معمولا زرد رنگ است و ممکن است رگه های خونی داشته باشد یا نارنجی رنگ باشد.
    تنفس سریع و سطحی به طوری که ممکن است بیمار به نفس نفس زدن بیفتد.
    بیماری ریوی ممکن است فقط در اثر سرماخوردگی پدید بیاید و یا به صورت عوارض بعضی از بیماری ها بروز کند.

پیشگیری

برای پیش گیری بهتر است نکات زیر را در نظر داشته باشید:

    از تماس کودک با افراد مبتلا به عفونت های تنفسی خودداری کنید.
    از مواجهه با سرما یا خیس بودن لباس کودک در هوای سرد خودداری کنید.
    تغذیه مناسب بخصوص در کودکان عامل مهمی در پیشگیری از عفونت های ریه است.
    درمان به موقع عفونت های ساده تنفسی احتمال عفونت ریه را کاهش می دهد.
    بهتر است کودک در محل هایی که احتمال آلودگی در آنها بیشتر است حضور نیابد.
    هیچگاه سرخود دارو به خصوص آنتی بیوتیک و داروهای کورتون دار به کودک ندهید.

درمان بیماری

در مواردی به صورت سرپایی درمان می شود و گاهی نیاز به بستری شذن در بیمارستان دارد.

بسته به نوع و شدت بیماری ممکن است درمان خوراکی یا تزریقی استفاده شود.
درمان با داروهای ضدباکتری و ویروس یا قارچ به صورت خوراکی یا تزریقی، فیزیوتراپی قفسه سینه و در مواردی اکسیژن،
درمان های اصلی بیماری محسوب می شوند.

با استفاده از یک دستگاه مرطوب کننده هوا با بخار و بخور گرم رطوبت کافی را برای تنفس راحت تر کودک فراهم کنید.

جهت تخفیف درد سینه می توان از یک بالشتک ساده یا کمپرس گرم بر روی قفسه سینه استفاده کرد.

در طول مدت بیماری و بعد ازآن با زیاد کردن تعداد وعده های غذایی از عقب ماندن رشد کودک جلوگیری کنید؛
بهتر است از غداهایی مانند سوپ، آش، فرنی و … که احتیاج به جویدن ندارد استفاده کنید.

درطول درمان و تا حصول بهبودی کامل از دادن مواد غذایی همچون موز، شیرینی و شکلات،
آجیل و دانه های روغنی که باعث تحریک سرفه و افزایش درد قفسه سینه می شوند خودداری نمایید.

پس از درمان موفقیت‌آمیز عفونت ریوی ممکن است احساس خستگی، کوتاهی نفس و سرفه‌ی آزاردهنده
و طولانی مدت را برای چند هفته داشته‌باشید که طبیعی است.

کودکانی که مبتلا به این بیماری شده اند، حتی پس از بهبود نیز ریه هایی حساس تر نسبت به دیگران داشته
و همواره باید جوانب احتیاط را رعایت کنند؛
مواردی همچون بوی سیگار، حشره کش ها ، عطر گل ها و گیاهان به خصوص در فصل بهار
و هنگام گرده افشانی گیاهان و … از مواردی است که همواره باید رعایت شود.

بسیاری از بیماران بعد از آنفلوانزا، مبتلا به ذات الریه می گردند.

برای دیدن مطالب بیشتر کافیست کلیک کنید

درمان خارش پوست

برای درمان خارش، اول باید علت آن را فهمید و بدون این مهم، فائق آمدن بر خارش بسیار مشکل است. اما برخی اقدامات وجود دارد که می توانند به تخفیف خارش کمک کنند، مثلا خنک نگه داشتن محیط و پرهیز از حمام داغ و لباس پشمی.

خشکی پوست یکی از علل مهم خارش است، لذا در بیمارانی که از خشکی پوست  رنج می برند، چرب نگه داشتن پوست برای تخفیف خارش اهمیت بسیاری دارد

در افراد مسن که در فصل سرما، دچار خارش پوست می شوند، خشکی یک علت مهم و شایع است که باید مراقب استفاده از شوینده های نامناسب پوست و استحمام مکرر که باعث خشکی پوست می شوند بود و مرتب از کرم مرطوب‌کننده استفاده نمایند.

برخی داروهای موضعی می توانند موجب کاهش خارش های موضعی شوند، مانند بی حس کننده های موضعی (مثل کرم لیدوکائین یا ژل بنزوکائین) و برخی آنتی هیستامین های موضعی مثل کرم داکسپین.

محلول های موضعی حاوی کامفور یا فنتول نیز می تواند خنک کننده و تخفیف دهنده خارش باشند.

کورتون موضعی در برخی موارد که علت خارش، التهاب است مثل اگزما می تواند مفید باشد. کرم یا لوسیون کالامین نیز می تواند مفید باشد.

باید توجه داشت که تمام داروهای موضعی گاهی می توانند خود موجب ایجاد آلرژی و حساسیت و تشدید خارش شوند، بنابراین مصرف این داروها باید زیر نظر پزشک و متخصص پوست باشد تا بتواند اتفاقات احتمالی را مدیریت نماید.

از نظر داروهای خوراکی، داروهای آنتی هیستامین از شایع ترین داروها برای تخفیف خارش می باشند. بسیاری از این داروها خواب آور بوده و به خصوص در افرادی که رانندگی می کنند یا در افراد مسن باید بسیار مراقب بود.

از برخی داروهای مخدر مثل نالوکسان و نالترکسون نیز اثرات ضدخارش دیده شده است و در نهایت از نور درمانی نیز می توان در برخی خارش ها استفاده کرد. مثلا در بیماران مبتلا به اگزمای سرشتی یا بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه.

به یاد داشته باشید که هر نوع دارویی (چه موضعی و چه خوراکی) باید تحت نظر پزشک مصرف شود و از مصرف خودسرانه آنها خودداری کرد.

اگر دچار خارش پوستی هستید و علت آن را نمی دانید پزشک متخصص پوست می تواند با پیدا کردن علت خارش (ناشی از بیماری پوستی یا غیر پوستی)، به رفع یا حداقل تخفیف خارش شما بسیار کمک کند.

برای دیدن مطالب بیشتر کافیست کلیک کنید